Spor Toto Muhteşem Lig’in başlamasına haftalar kalırken gruplar yurt dışı kamplarında hazırlıklarını sürdürüyor. Bir yandan lige hazırlanan Muhteşem Lig temsilcileri bir yandan da transfer çalışmalarına tüm süratiyle devam ediyor.
Geçtiğimiz günlerde Avusturya’da kamp yapan Galatasaray’da daha evvel Marcao ile tartışma yaşayan Kerem Aktürkoğlu’nun bu kere de antrenmanda Patrick van Aanholt’la yaşadığı tartışma gündem oldu. Sabah egzersizinde yaşanan tansiyon saatler sonra toplumsal medyaya niyet, iki futbolcudan da paylaşım geldi. Mevzuyla ilgili Milliyet Gazetesi’nden Mustafa Anıklı çarpıcı bir yazıya imza attı;
Gazeteci tayfası ve spor sayfası
Nereden başlasam, nasıl anlatsam?
Öylesine hassas bir mevzu ki… İğneyi kendimize batırırken, ortalığı batırmamak o kadar güç ki…
Hafta içinde, Van Aanholt ile Kerem ortasındaki münakaşa, bir anda gündeme oturdu, akşam saatlerinde de “mutluluk fotoğrafı” toplumsal medyada yer buldu. Buraya kadar sorun yok. Lakin hele bir sorun bakalım, idmanı takip eden muhabirler, bu olayı haberleştirmek için neden saatlerce bekledi? Hem de, basına açık olan kısımda…
Sizce?
Galatasaray’ı muhafaza içgüdüsü mü? Yarın, kulüpten aforoz yeme telaşı mi? Yoksa, idare ve teknik heyeti ürkütmeme stratejisi mi?
Gerçeklerin er-geç ortaya çıkma üzere makus bir huyu vardı meğer… Gerçekten, evvel toplumsal medyada çıktı, akabinde da kavga-gürültü olmasa bile, dalaşma-hırlaşma ortaya döküldü.
Eskiden; kim, nasıl, nerede yaptığına bakılmadan, haber pahası olan her şey muhabirin kaynağıydı. Artık; – işinin hakkını yapanları başka tutmak gerek – üzerinde formasıyla geziyor kulüp muhabiri… Takip ettiği renkleri korumak misyonu, kendisine yakın bulduğu yöneticiyi ayırmak ve kayırmak ödevi!
Varsa olay, yazmak kolay halbuki… Sıkıntı olan bu devirde saklayabilmek!
Galatasaray yalnızca bir örnek oldu burada… Kulüplerin “medya” üniteleri, gazeteciyi cendere altında tutmak için kurulmuş bir mengene güya… Fenerbahçe’den bir örnek… Haydi artık yabancı bir teknik adam var; o devirde Aykut Kocaman basın mensuplarıyla sohbet toplantısı düzenliyor, kulüp, “Biz size girmesi gerekenleri yazıp atacağız” diyerek işi “sansür kurulu”na götürüyor. Ya hocasına güvenmiyor ya da karşısındaki gazeteciye…
Hande Sümertaş, Fatih Terim ile birlikte Galatasaray’da iken, yapılan röportajı bile yayınlanmadan görmek istiyordu. Yoksa… Yoksa, röportaj da yok!
Kulüpler aleyhine haber yapanlar, “çoğu yanlışsız olsa bile” utanmazca yalanlanabiliyor, tesislere girmeleri engellenebiliyor. “Haber alma hürriyeti” de neymiş? “Burası benim tesisim” mantığı… Yargısız infazın dik alası…
Hey gidi günler hey… Beşiktaş’ta “efsane” Süleyman Seba’nın o periyottaki en yakını Bilal Meşe, Nartallo ve Manassero’daki transfer skandalını haberleştirdiğinde, Seba, Gordon Milne’nin misyonuna son vermiş, MİLLİYET’e de, teşekkür mektubu yazmıştı. Artık ise, kim bilir, “haberi saklayan” ödüllendiriliyordur!
Hele toplumsal medya… Twitter taifesinden bir fazla takipçi kasmak için, neredeyse, yüzünü-gözünü, takip ettiği kulübün renklerine boyayacak olanlar, gazetecilikle-taraftarlığı karıştıracak kadar holiganlaşanlar, yarın maaşlarını ya da – her ne ise- herhalde paralarını bu renklere sahip olanlardan alacaklardır.
Umarım, (kendilerini ve renklerini çoktan belirli eden) bu kelamda medya mensupları, çok kısa müddette gerçek yerlerini bulurlar. Aksi taktirde, ne haber yapacak bir “gazeteci tayfası” bulunacak ne de yazı yazılacak bir “spor sayfası”…
Milliyet Gazetesi’nden Mustafa Anıklı ayrıyeten, Beşiktaş’ta hazırlık maçında yaşanan olay sonrası takım dışı bırakılan Serdar Saatçı ile ilgili mevzuya da değendi.
12 dakika cezası
19 yaşındaki bir genç, Serdar Saatçı… Bu yaş kümesinin Türkçe’de karşılığı “delikanlı”… İsmi üzerinde, kanı mecnun akıyor. Viktoria Plzen maçında 72. dakikada oyuna giriyor Serdar, 84’te de Teknik Yönetici Valerien İsmael tarafından alınıyor… Halbuki, 6 dakika daha dayanıp, soyunma odasında en ağır ikazlarını, hatta en sert fırçalarını atsa, Serdar ne tek söz laf edebilirdi ne de anlık bir reaksiyon… Lakin yok, stattaki binler, televizyon karşısındaki yüz binler, milyonlar önünde, küfürden beter bir hareket, delikanlılığın raconuna uymadı.
Neden çıkardı sahi İsmael? Alanda yaptığı hareketlerle 12 dakikada kadrosu üç gol birden mi yemişti? İsteksiz, uyuşuk, karmaşık hisler içerisinde hocasının isteğini yerine mi getirmedi?
Bu kadar müddette “Football Manager” oyununda bile, futbolcu değiştiremiyorsun.
Şimdi, 8.5 yıldır Beşiktaş özkaynak tertibinde ilmek ilmek işlenmiş bu genç yeteneğin, siyah-beyazlı renklere hizmet etmesi engellenmiş.
Menajerinin Beşiktaş ile bağlantıları gerginmiş. Kime ne? Sen elinde tutamadıktan sonra, istediğin kadar futbol oynamasını maniyle… Şayet, bir cevher varsa, nerede olursa olsun parlar.
Biline…
Spor Toto Muhteşem Lig’in başlamasına haftalar kalırken gruplar yurt dışı kamplarında hazırlıklarını sürdürüyor. Bir yandan lige hazırlanan Muhteşem Lig temsilcileri bir yandan da transfer çalışmalarına tüm süratiyle devam ediyor.
Geçtiğimiz günlerde Avusturya’da kamp yapan Galatasaray’da daha evvel Marcao ile tartışma yaşayan Kerem Aktürkoğlu’nun bu kere de antrenmanda Patrick van Aanholt’la yaşadığı tartışma gündem oldu. Sabah egzersizinde yaşanan tansiyon saatler sonra toplumsal medyaya niyet, iki futbolcudan da paylaşım geldi. Mevzuyla ilgili Milliyet Gazetesi’nden Mustafa Anıklı çarpıcı bir yazıya imza attı;
Gazeteci tayfası ve spor sayfası
Nereden başlasam, nasıl anlatsam?
Öylesine hassas bir mevzu ki… İğneyi kendimize batırırken, ortalığı batırmamak o kadar güç ki…
Hafta içinde, Van Aanholt ile Kerem ortasındaki münakaşa, bir anda gündeme oturdu, akşam saatlerinde de “mutluluk fotoğrafı” toplumsal medyada yer buldu. Buraya kadar sorun yok. Lakin hele bir sorun bakalım, idmanı takip eden muhabirler, bu olayı haberleştirmek için neden saatlerce bekledi? Hem de, basına açık olan kısımda…
Sizce?
Galatasaray’ı muhafaza içgüdüsü mü? Yarın, kulüpten aforoz yeme telaşı mi? Yoksa, idare ve teknik heyeti ürkütmeme stratejisi mi?
Gerçeklerin er-geç ortaya çıkma üzere makus bir huyu vardı meğer… Gerçekten, evvel toplumsal medyada çıktı, akabinde da kavga-gürültü olmasa bile, dalaşma-hırlaşma ortaya döküldü.
Eskiden; kim, nasıl, nerede yaptığına bakılmadan, haber pahası olan her şey muhabirin kaynağıydı. Artık; – işinin hakkını yapanları başka tutmak gerek – üzerinde formasıyla geziyor kulüp muhabiri… Takip ettiği renkleri korumak misyonu, kendisine yakın bulduğu yöneticiyi ayırmak ve kayırmak ödevi!
Varsa olay, yazmak kolay halbuki… Sıkıntı olan bu devirde saklayabilmek!
Galatasaray yalnızca bir örnek oldu burada… Kulüplerin “medya” üniteleri, gazeteciyi cendere altında tutmak için kurulmuş bir mengene güya… Fenerbahçe’den bir örnek… Haydi artık yabancı bir teknik adam var; o devirde Aykut Kocaman basın mensuplarıyla sohbet toplantısı düzenliyor, kulüp, “Biz size girmesi gerekenleri yazıp atacağız” diyerek işi “sansür kurulu”na götürüyor. Ya hocasına güvenmiyor ya da karşısındaki gazeteciye…
Hande Sümertaş, Fatih Terim ile birlikte Galatasaray’da iken, yapılan röportajı bile yayınlanmadan görmek istiyordu. Yoksa… Yoksa, röportaj da yok!
Kulüpler aleyhine haber yapanlar, “çoğu yanlışsız olsa bile” utanmazca yalanlanabiliyor, tesislere girmeleri engellenebiliyor. “Haber alma hürriyeti” de neymiş? “Burası benim tesisim” mantığı… Yargısız infazın dik alası…
Hey gidi günler hey… Beşiktaş’ta “efsane” Süleyman Seba’nın o periyottaki en yakını Bilal Meşe, Nartallo ve Manassero’daki transfer skandalını haberleştirdiğinde, Seba, Gordon Milne’nin misyonuna son vermiş, MİLLİYET’e de, teşekkür mektubu yazmıştı. Artık ise, kim bilir, “haberi saklayan” ödüllendiriliyordur!
Hele toplumsal medya… Twitter taifesinden bir fazla takipçi kasmak için, neredeyse, yüzünü-gözünü, takip ettiği kulübün renklerine boyayacak olanlar, gazetecilikle-taraftarlığı karıştıracak kadar holiganlaşanlar, yarın maaşlarını ya da – her ne ise- herhalde paralarını bu renklere sahip olanlardan alacaklardır.
Umarım, (kendilerini ve renklerini çoktan belirli eden) bu kelamda medya mensupları, çok kısa müddette gerçek yerlerini bulurlar. Aksi taktirde, ne haber yapacak bir “gazeteci tayfası” bulunacak ne de yazı yazılacak bir “spor sayfası”…
Milliyet Gazetesi’nden Mustafa Anıklı ayrıyeten, Beşiktaş’ta hazırlık maçında yaşanan olay sonrası takım dışı bırakılan Serdar Saatçı ile ilgili mevzuya da değendi.
12 dakika cezası
19 yaşındaki bir genç, Serdar Saatçı… Bu yaş kümesinin Türkçe’de karşılığı “delikanlı”… İsmi üzerinde, kanı mecnun akıyor. Viktoria Plzen maçında 72. dakikada oyuna giriyor Serdar, 84’te de Teknik Yönetici Valerien İsmael tarafından alınıyor… Halbuki, 6 dakika daha dayanıp, soyunma odasında en ağır ikazlarını, hatta en sert fırçalarını atsa, Serdar ne tek söz laf edebilirdi ne de anlık bir reaksiyon… Lakin yok, stattaki binler, televizyon karşısındaki yüz binler, milyonlar önünde, küfürden beter bir hareket, delikanlılığın raconuna uymadı.
Neden çıkardı sahi İsmael? Alanda yaptığı hareketlerle 12 dakikada kadrosu üç gol birden mi yemişti? İsteksiz, uyuşuk, karmaşık hisler içerisinde hocasının isteğini yerine mi getirmedi?
Bu kadar müddette “Football Manager” oyununda bile, futbolcu değiştiremiyorsun.
Şimdi, 8.5 yıldır Beşiktaş özkaynak tertibinde ilmek ilmek işlenmiş bu genç yeteneğin, siyah-beyazlı renklere hizmet etmesi engellenmiş.
Menajerinin Beşiktaş ile bağlantıları gerginmiş. Kime ne? Sen elinde tutamadıktan sonra, istediğin kadar futbol oynamasını maniyle… Şayet, bir cevher varsa, nerede olursa olsun parlar.
Biline…
